මැදිවියේ පසුවූ ජයපාල සිය බිරිඳ සමඟ රට කජු කමින් TV බලමින් සිටියේය. පුරුද්දකට මෙන් ඔහු සාමාන්‍යයෙන් රට කජු කන්නේ කජු ඇටය උඩ දමා එය පහලට එන ඉලක්කයට මුව යොමු කිරීමෙන්ය. එදිනද ඔහු එසේ කජු කමින් සිටියදී බිරිඳ ඇසූ පැනයකට හිස හරවා පිලිතුරු දීමට ගොස් කජු ඇටයක් ඔහුගේ කනේ හිර විය.
දන්න කියන මොන ගොඩ වෙදකම කලද කජු ඇටය ආපසු ගන්නට බැරි විය. මේ ජරමරය ඇසුනු ජයපාලගේ දියණිය උඩු මහලේ සිට දිව ආවාය. ඇය පසුපසින් ඇයට A/L tuition දීමට නිවසට පැමිණෙන ඇගේ යහලුවාද දිව ආවේය.
"ඇයි අම්මා මේ ජරමරේ?"
"බලන්න දුව, තාත්ත වීරය වගේ කජු කන්න ගිහින් කජු ඇටයක් කනේ හිර කර ගත්තනෙ. මේක මොන විදියකටවත් එලියට ගන්න බෑ. කනේ නිසා අනං මනං ඔබන්නත් බෑ. දැන් doctor කෙනෙක් ලඟටවත් ගෙනියන්න වෙයි."
"බය වෙන්න එපා ඇන්ටි, මම දන්නව ඕක එලියට ගන්න ක්‍රමයක්." කියූ tuition යහලුවා ජයපාලගේ නාස් පුඩු දෙකට සිය දබර ඇගිල්ල හා මැදැගිල්ල ඇතුලු කර සිර කර ඔහුට තදින් පිඹින්නැයි කීවේය. කියූ පරිද්දෙන්ම කජු ඇටය 'ටකස්' ගා කනින් එලියට පැන්නේය.
බිරිඳට හා දියණියට සතුට නිමක් නැත. තම යහලුවා තාත්තා අකරතැබ්බයකින් ගලවා ගැනීම ගැන උද්දාමයට පත් වූ දියණිය නැවතත් පාඩම් වැඩ ආරම්භ කිරීමට ඔහු හා උඩු මහලට ගියාය.
උද්දාමයට පත් බිරිද දියණියගේ යහලුවාගේ ගුණ අතොරක් නැතිව ගැයීමට පටන් ගත්තාය.
"බලන්න කොච්චර දක්ෂ සීදේවි ළමයෙක්ද කියල, ඉගන ගන්නත් හරිම දක්ෂලු, හොද ගුණ යහපත් ළමය. මටනම් හිතෙන්නෙ කවද හරි දක්ෂ දොස්තර මහත්තයෙක් වේවි. ඔයා හිතන්නෙ ඒ දරුව කවුරු වෙයි කියලද"?
“මගේ නහයෙ ඇගිල්ල ගහද්දි ආපු ග‍ඳෙන් නම් තේරෙන්න මිනිහ කවද හරි අපේ බෑණ වෙයි කියල" ජයපාල රොස් හඩින් පිලිතුරු දුන්නේය.
No comments:
Post a Comment