එහි කියවුනේ රටේ ජනගහනය දිනෙන් දින අඩුවන නිසා දරු උපත් සංඛ්‍යව වැඩිකර ගැනීමේ උපක්‍රමයක් ලෙස දරුවන් 5 හෝ ඊට වැඩි සංඛ්‍යාවක් සිටින පවුල් වලට රජයෙන් මසකට රුපියල් ලක්ෂ 2 ක දීමනාවක් ලබා දෙන බවකි. මෙය ඇසූ සැනින් ජයදේවගේ සිත වේගයෙන් ක්‍රියාකිරීමට පටන් ගත්තේය. කාලයක් ඔහු හා අනියම් සබඳතාවක් පැවැත්වූ පිටිසර ගමක් කාන්තාවකට ඔහුට දාව දරුවෙක් සිටින බව ඔහු දත්තේය. පවුල් ජීවිතය රැක ගැනීමට හා තදබල ආර්ථික ප්‍රශ්න නිසා ඇයට පොල්ල තබා නගරයට වී සිටින ජයදේවට කුමක් හෝ උප්පරවැට්ටියක් යොදා එම දරුවාද සිය නිවසට ගෙන්වා ගෙන තමන් දරුවන් 5 ක් සිටින පියෙක් බව රජයේ නිලධාරීන්ට පෙන්වුවහොත් මෙම දීමනාවට අයිතිවාසිකම් කිව හැකි බව සු‍ටුස් ගා මීටර් විය.
ඊලඟ ගැටලුව වූයේ සිය අතීත සල්ලාල ජීවිතය ගැන සිය බිරිඳට පැවසිමට සිදුවීමයි. දින දින කල් යත්ම සිය ආත්ම ගරුත්වයට ඉහලින් ආර්ථික ප්‍රශ්න රජ කරන්නට වූ විට කල් යල් බල ජයදේව සිය හිතේ කැකෑරෙමින් තිබූ යෝජනාව බිරිඳට ඉදිරිපත් කලේය.
"හ්ම්ම්ම්ම්.......ඒ කියන්නෙ තමුසෙ ඒ කලෙ හොඳ හොඳ සෙල්ලං නටල තියෙනව වගේ..!!!! කමක් නෑ.. කමක් නෑ... ගිහින් ඒකව අරන් ඇවිත් හරි මේ දීමනාව ගන්න බලමු"
බිරිඳගේ වාග් ප්‍රහාරය ඔහු හිතූ තරම් දරුණු වූයේ නැත. ඇගේ අවසරය ලද සැනින් ජයදේව සිය පරණ catch එක සොයා ඉගිල්ලුනේය. එහි ගොස් ඇයට චා‍ටු බස් කියා තව තව දේවල්ද කර ගත් ඔහු පහුවනදා පාන්දරින්ම දරුවා රැගෙන නිවස කරා පැමිණියේය.
ජයදේව පැමිනෙද්දී මුලු නිවසම පාලුවට ගොස් තිබිණි. බිරිඳ කාමරයට වී නගුලෙන් මිදි ගොන් නැම්බියක සේ මලානිකව වැතිර සිටියාය.
"මොකද මේ???? කෝ දරුවො???" ජයදේව කලබලයෙන් ප්‍රශ්න කලේය.
"දරුවො??? තමුසෙ හිතන් ඉන්නෙ මේ රටේ ප්‍රවෘත්ති අහන්නෙ තමුසෙ විතරයි කියලද???"
No comments:
Post a Comment